Uitdagingen alom

Na twee lange reisdagen zijn we dan eindelijk in Vietnam aangekomen. Tijdens de overstap in Dubai konden we vast wennen aan warmere temperaturen, om 12 uur 's nachts was het daar namelijk 40 graden (!). Gelukkig is het hier wat koeler.

Op het vliegveld begon onze eerste uitdaging, namelijk geld opnemen. Een tip, check de koers voordat je gaat pinnen :). Na drie pogingen kwam er wel geld uit maar bleek achteraf dat het omgerekend slechts 3 euro was. Want jawel, hier zijn we dan eindelijk miljonair 25.000 dong is namelijk 1 euro.

Uitdaging twee was de taxirit naar het hotel. Het verkeer hier bestaat voor drie kwart uit brommers. Tel daarbij op dat verkeersregels hier blijkbaar niet bestaan en het Druk is, zelfs achter in de taxi is dat enerverend (maar achteraf goede geestelijke voorbereiding op het oversteken bij kruisingen, tip 2 kijk alle kanten op en loop onder tussen door, of kijk heel wanhopig en een man in uniform schiet je te hulp).

Na met bepakking vier trappen te hebben beklommen, konden we dan eindelijk douchen en slapen.

Slapen? We zijn hier 5 uur verder, dus lagen "erg vroeg" in bed... Het leven op straat gaat hier nog erg lang door ' s nachts, dat hebben we gehoord, dus straks nieuwe uitdaging : door alle geluiden heen slapen!

Om 8.30 stond onze Ms Trang klaar en nog een vrijwilligster uit frankrijk om ons naar het busstation te brengen om met de bus naar de soupkitchen te gaan. We volgden Trang zeer braaf tussen het razende verkeer door:)! De Vietnamese vrijwilligers startten al om 3 uur, dus voor ons was het een luxe tijd:)! Tussen de gloeiend hete pannen door, konden we onze tassen en slippers in een voorraadkast achterlaten en bij de al actieve Vietnamese dames aanschuiven ...... Aanschuiven ???? Jazeker maar wel op de tegelvloer in een soort yogazit, anders verbranden we onze tenen aan de hete rijstpannen. Hemeltjelief dachten onze knieën , houden we dit wel vol? Enfin we vulden zakjes met rijst, deze werden in een tasje gestopt waar al 2 groentengerechten in zaten. Er werden enorme manden gevuld om weg te brengen naar ziekenhuis en weeshuis. Als soort van dank mag je dan mee lunchen. Heel bijzonder (nog steeds met diezelfde geschrokken knieën ) tussen de Vietnamezen op de grond. Weer een uitdaging: met z'n alle eten uit dezelfde pannetjes (kleine geestelijke aanpassing ;) hierna hebben we nog massa's groenten gesneden en om 13.30 uur konden we moe, maar voldaan naar de bus rennen, door een plaatselijke hoosbui. We trakteerden onszelf op een heerlijke ijsthee en ijcappuccino en konden de wereld weer aan!
Morgen gaan we weer hele bijzondere dingen doen...! Wordt vervolgd!