Bijzondere ervaringen!
Blijf op de hoogte en volg Yvette & Karin
26 Juli 2012 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Chao ban! Goedemorgen, -middag, -avond!
Bijzondere ervaringen...!
Inmiddels hebben we er een 4e vrijwilligster bij, Olivia uit Londen. 's Ochtends gaan we met z'n vieren en vergezeld door Vy of Trang om 08.30 met de bus naar de verschillende projecten toe.
De afgelopen 2 ochtenden zijn we in het weeshuis met zwaar gehandicapte kinderen geweest. In eerste instantie weet je niet wat je ziet: een zaaltje met wel 25 bedjes, in elk bed ligt een kind, ongeveer 2 kinderen kunnen zitten. Sommige kinderen kunnen alleen maar liggen, sommige kinderen zijn zwaar spastisch. Ongeveer 5 kinderen kunnen een heel klein beetje praten, 1 schattig meisje spreekt zelfs een aantal woorden Engels..! Elk kind ligt in een schoon bed, schone kleding, maar er is amper een speelgoedje te bekennen, 2 tamboerijntjes en 2 mobiles. Ze genieten ENORM van aandacht: een aai, een kriebel: een brede lach en/of blije klanken zijn dan ons cadeau!! Wij mochten helpen met eten geven, heel bijzonder en niet altijd even eenvoudig, maar het lukte! Hierna kregen de kinderen een schone luier en mochten we nog pyjama broeken aantrekken. Hierna gingen de kinderen slapen en hadden wij lunchpauze. In de middag bezochten we een opvang voor jongens. Wij gaan daar engelse les geven, maar gisteren mochten we een les bijwonen. Het bleek een les over seksuele voorlichting, in een land waar het aantal HIV-besmettingen schrikbarend groeit, was het goed om te zien dat er studenten zijn die vrijwillig de jongens hierover onderwijzen.
Deze middag gingen we langs bij de school voor dove kinderen. Nu waren de rollen omgedraaid en gaven ze ons les. Het alfabet werd geleerd waarna eerst wij en daarna zij hun naam spelden. Gelukkig hadden ze ook een gebaar als bijnaam, die waren een stuk makkelijker te onthouden!
We sloten af met een aantal spelen, o.a met gebaren, ieder koos zijn gebaar, de eerste gebaarde het gebaar van wie hij/zij wilde "roepen" waarna je direct jouw gebaar nadeed en een nieuwe naam "riep" met het gebaar dat hij of zij had uitgekozen, als je het verkeerd deed, was je af. Ook speelden we nog een spel waarbij je vliegensvlug moest reageren om een leeg krukje te bemachtigen, het werd en vrolijke boel!
Na een verkwikkende douche (die kun je hier niet vaak genoeg gebruiken) zijn we naar het waterpoppen-theater geweest, ontzettend leuk en knap hoe dit allemaal gedaan wordt! Wij waren net op tijd binnen, mochten daarom heerlijk vooraan zitten. Boffen wij even (dachten we nog) totdat het er nogal wild aan toe ging met die poppen... En je raadt het al: wij lekker nat!
Tot de volgende keer!
Tam biet! Tot ziens!
Bijzondere ervaringen...!
Inmiddels hebben we er een 4e vrijwilligster bij, Olivia uit Londen. 's Ochtends gaan we met z'n vieren en vergezeld door Vy of Trang om 08.30 met de bus naar de verschillende projecten toe.
De afgelopen 2 ochtenden zijn we in het weeshuis met zwaar gehandicapte kinderen geweest. In eerste instantie weet je niet wat je ziet: een zaaltje met wel 25 bedjes, in elk bed ligt een kind, ongeveer 2 kinderen kunnen zitten. Sommige kinderen kunnen alleen maar liggen, sommige kinderen zijn zwaar spastisch. Ongeveer 5 kinderen kunnen een heel klein beetje praten, 1 schattig meisje spreekt zelfs een aantal woorden Engels..! Elk kind ligt in een schoon bed, schone kleding, maar er is amper een speelgoedje te bekennen, 2 tamboerijntjes en 2 mobiles. Ze genieten ENORM van aandacht: een aai, een kriebel: een brede lach en/of blije klanken zijn dan ons cadeau!! Wij mochten helpen met eten geven, heel bijzonder en niet altijd even eenvoudig, maar het lukte! Hierna kregen de kinderen een schone luier en mochten we nog pyjama broeken aantrekken. Hierna gingen de kinderen slapen en hadden wij lunchpauze. In de middag bezochten we een opvang voor jongens. Wij gaan daar engelse les geven, maar gisteren mochten we een les bijwonen. Het bleek een les over seksuele voorlichting, in een land waar het aantal HIV-besmettingen schrikbarend groeit, was het goed om te zien dat er studenten zijn die vrijwillig de jongens hierover onderwijzen.
Deze middag gingen we langs bij de school voor dove kinderen. Nu waren de rollen omgedraaid en gaven ze ons les. Het alfabet werd geleerd waarna eerst wij en daarna zij hun naam spelden. Gelukkig hadden ze ook een gebaar als bijnaam, die waren een stuk makkelijker te onthouden!
We sloten af met een aantal spelen, o.a met gebaren, ieder koos zijn gebaar, de eerste gebaarde het gebaar van wie hij/zij wilde "roepen" waarna je direct jouw gebaar nadeed en een nieuwe naam "riep" met het gebaar dat hij of zij had uitgekozen, als je het verkeerd deed, was je af. Ook speelden we nog een spel waarbij je vliegensvlug moest reageren om een leeg krukje te bemachtigen, het werd en vrolijke boel!
Na een verkwikkende douche (die kun je hier niet vaak genoeg gebruiken) zijn we naar het waterpoppen-theater geweest, ontzettend leuk en knap hoe dit allemaal gedaan wordt! Wij waren net op tijd binnen, mochten daarom heerlijk vooraan zitten. Boffen wij even (dachten we nog) totdat het er nogal wild aan toe ging met die poppen... En je raadt het al: wij lekker nat!
Tot de volgende keer!
Tam biet! Tot ziens!
-
26 Juli 2012 - 17:16
Gerard:
hoy zusje en yvette
zo te zien is het niet alles zo mooi wat je daar over leest maar die mensen kunnen die hulp goed gebruiken,en jullie kunnen dat maar het is niet makkelijk .
lg gerard und marita
ps kan je ook een paar fotos maken -
26 Juli 2012 - 17:54
Joost:
Wouw, wat een ervaringen. Geweldig om te lezen en wat leven wij dan in een luxe. Heerkijk om te lezen dat jullie het goed hebben. En Karin, eindelijk je droom verwezenlijkt. Als het zo door gaat spreken jullie straks Vietnamees. Hebben de kinderen je pop al gezien? Vonden ze het leuk? En de bellenblaas? Heb je dat al laten zien? Ook wel geweldig dat je vrije tijd hebt om dingen te doen, zo een water theater. En al gewend aan het weer? Veel regen of valt dat mee? Hier nu nog 30 graden, maar dat gaat morgenavond veranderen. Ik kijk almuit naar zaterdagmiddag, voor jullie avond als we elkaar spreken. Heel veel liefs, dikke knuffels en dikke kussen. Xxxx Joost/Pap -
26 Juli 2012 - 20:21
Yvonne En Rob:
Wat doen jullie veel verschillende dingen, volgens mij moet je doodop zijn sávonds, maar het zal ook veel voldoening geven. Lekker lang verslag maken jullie, heerlijk om te lezen.
Liefs van ons Yvonne en Rob -
26 Juli 2012 - 22:03
Marian:
Halle Karin en Yvette, ik heb jullie gevonden hoor, nu kan ik alles volgen. Wat een andere wereld zeg en wat goed dat jullie dit doen. Het laat je wel weer stil staan bij alle luxe die wij hier hebben. Geniet ervan, veel plezier en groetjes van Wegastraat nr 10 Marian en Mari -
27 Juli 2012 - 11:49
Bas En Marijke:
Lieve Karin en Yvette,
Wat fijn voor die kinderen dat jullie ze extra aandacht geven, kan je je toch niet voorstellen zoiets in ons luxe Nederland. Ga zo door, volgen jullie met interresee en volgende keer wat eerder naar het theater :-)
Liefs van ons, Bas, Marijke en de kids -
28 Juli 2012 - 08:55
Edwin:
Lieve Karin en Yvette,
Inderdaad een bijzondere ervaring als ik dat zo lees. Aandacht geven en krijgen is blijkbaar overal belangrijk hè? Mooi en leuk dat jullie dit zo samen kunnen doen. Het lijkt mij ook wel bijzonder om mee te maken maar voordat je het echt gaat doen.......
Veel liefs, Edwin -
29 Juli 2012 - 23:10
Ron Nijboer:
Wat een bijzondere ervaringen. Als dat allemaal leest ervaar je de enorme luxe waarin wij
leven. Het verhaal over dat weeshuis vindt ook erg aangrijpend, maar goed dat jullie de
kinderen wat konden geven!
Wel een druk programma. Geniet ervan en we blijven jullie volgen.
Liefs, Edith en Ron.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
