Laatste week werken in de grote stad!

Chao ban!
Het is inmiddels al ons 2e weekend hier en we hebben de afgelopen week "hard "gewerkt! We werden nu op alle plekken waar we kwamen herkend, dat is wel erg leuk! Komende maandag gaan we nog 1 dag bij het weeshuis werken, waarna we een week door het zuiden gaan reizen.
In het weeshuis is de extra hulp toch wel het meeste nodig. Het is wel heel anders dan in Nederland, de kinderen liggen het overgrote merendeel van de tijd in bed  met katoenen luiers. De geuren van luiers en het eten zijn dan ook soms erg overweldigend. Maar een glimlach van een kind, een lach of een blik maakt dan weer alles goed! Het wordt wel een weeshuis genoemd, maar deze week was er een moeder van 1 van de jongens, ze knuffelde met haar zoon, keek overal of hij er goed en schoon uitzag (veel kinderen hebben nare en waarschijnlijk zeer pijnlijke doorligppekkken). Toen ik die moeder bezig zag met haar gehandicapte zoon, was dit zo enorm confronterend en ontroerend, ik kon er alleen maar vol ontzag naar kijken.... En mijn tranen weg knipperen. .Dan besef je weer, hoe goed wij het in het westen hebben ...

Dinsdag was weer de dag van de soupkitchen!! We waren geestelijk voorbereid op de hitte en het zitten op de grond, maar gelukkig mochten we vandaag op zeer lage (5 of 10 cm)  krukjes zitten in de buitenlucht ! Het was een gezellige boel, om met de Vietnamese vrouwen samen allerlei groenten te schillen (inmiddels kunnen we geen ui meer zien). Maar zelfs na 2 uur op die krukjes stonden wij als een houten Klaas op! Niet te geloven als je de Vietnamese vrouwen en mannen gewoon gehurkt met platte voeten een lange tijd een klusje ziet doen, ik zou zeggen : probeer het eens een poosje en geef dan pas commentaar :)

Na het harde werken was het tijd voor ontspanning in het zwembad! Een kwartiertje lopen vanaf ons hotel zit een openbaar zwembad dat stamt uit de koloniale tijd. Voor 30 cent mag je er al zwemmen. Waar ze in het verkeer alle regels aan hun laars lappen, was hier een strenge badmeester die ervoor zorgde dat iedereen rondjes zwom in de aangegeven richting. Maar het was heerlijk.

Het was hierna tijd om mijn voeten in de watten te leggen, dus op zoek naar een "Pedicure". Bij bosjes krijg je folders van allerlei mensen die jou wel willen helpen. In ons eigen straatje zag het er wel redelijk uit. En het was heerlijk, niet echt te vergelijken met Nederland, maar het was prima! Je ziet nu eerst mijn knal blauwe nagels en dan mij!

Eerst onze was weggebracht!! Mijlen voor gelopen, maar uiteindelijk op de hoek in onze straat weggebracht. Konden we 's avonds weer ophalen! Geweldig voor een prikje een hele schone was!

Bij het opvanghuis voor jongens konden we weinig doen, er waren teveel studenten dus konden we geen Engelse les geven, helaas. Gelukkig zijn we er deze week nog een keer heen gegaan en konden we toch les geven. Het onderwerp was banen, we hadden het bord volgeschreven met verschillende beroepen, waarna de kinderen via het uitbeelden moesten raden wat wat was. Aan het eind kon iedereen in het Engels vertellen wat hij later wilde worden! Nu maar hopen dat ze het onthouden :) 
 
Een aanrader in de gids was het bezoeken van een rooftop bar. Dus zijn we gaan lopen naar een hoog gebouw, waar op de 23ste etage een bar/restaurant zit. In het donker was het een schitterend gezicht, de lichtjes van gebouwen en van al het bewegende verkeer. Voordat we van het uitzicht konden genieten moesten  we wel eerst een dure cappuccino drinken in onze sjofele kleding met zwarte kuiten van de regenplassen! In het stijlvolle restaurant vielen we dan ook een beetje uit de toon, maar ach, het uitzicht was het waard!

We zijn ook nog naar school voor dove kinderen geweest.
Dit keer kwam de lerares er ook bij en we deden een aantal gebarenspelen  met weer een aardig hoog competitie-gehalte. Dit vinden ze (logisch , denk ik) het allerleukste. De groep die wint mag een activiteit verzinnen voor de verliezers, dit gaat steeds gepaard met enorm veel hilariteit ! Zij en wij hebben werkelijk vreselijk veel plezier met elkaar, geweldig! De kinderen vroegen wie er nog terug zouden komen. Alleen Olivia , zij blijft 3 weken vrijwilligerswerk doen. Ze bedankten ons voor het plezier en we kregen een aantal dikke knuffels, het was een super ervaring!!

Bij de moeders met baby's en bij het opvanghuis voor jongens was het ook alweer de laatste keer. Heerlijk nog even met de baby's knuffelen en de moeders wilden graag van alles over Nederland weten en vroegen honderduit via 1 moedertje die het steeds vertaald.

Heerlijk : weekend! Op zaterdag naar de Chinese wijk! Hier waren een aantal bijzonder mooie pagodes te bezoeken. Het geurt er heerlijk naar wierook en het is altijd weer bijzonder om te zien hoe mensen vol devotie wierookstokjes branden.
Verder is daar een Chinese overdekte markt waar het bomvol staat met koopwaar in zeer smalle paadjes. Er waren wel duizenden slippers te koop o.a. In deze wijk staan ook overal dieren in piepkleine hokjes, we hadden ze het liefste allemaal willen kopen en allemaal vrij willen laten, Maar helaas lost dat niets op. Het was wel een triest gezicht.

Zondag zijn we naar de Mekong Delta geweest. We zaten als haring in een ton in het busje, maar goed, je moet er wat voor over hebben. Gelukkig gingen we na 2 uur per boot verder. We bezochten het koninkrijk van de kokosnoten, waar we van alles kregen te proeven en daar was natuurlijk het nodige koop! Ook bezochten we een eiland waar ooit een monnik zijn eigen tempel en religie heeft gebouwd, waar ook de kokosnoot een belangrijke rol in speelde. Op het volgende eiland mochten we honingthee proeven, waarna we op een bijzondere manier en zijn geloof heeft verkondigd! We bezochten ook een eiland waar heerlijk honingthee werd geserveerd. Ten slotte gingen we met kleine bootjes door de jungle terug, waar een ontvangst was met vers fruit, een mini-orkestje en zang op z'n Vietnamees!