Het eerste vrije weekend
Blijf op de hoogte en volg Yvette & Karin
30 Juli 2012 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Chao ban!
Na bijna een week in deze drukke stad, kunnen we inmiddels als volleerde burgers de drukke straten oversteken en zelf met de lokale stadsbussen naar het weeshuis. Nou ja volleerd, zaterdag dachten we zelf met de bus naar een waterpark te gaan. Helaas bleek de buslijn uit de reisgids inmiddels een ander eindstation te hebben. Na 1,5 uur in de bus en een lekke band later stonden we midden in een dorpje, geen waterpark, geen toeristen en geen bordjes, na een kort rondje zat er dan ook niets anders op om weer 1,5 uur terug te reizen. Voor de terug weg wilden we nog snel 2 bananen kopen, is hier niet zo gebruikelijk, want de Verkoopster snapte niet echt waarom we geen hele tros ( ongeveer 10 bananen) wilden haha, we waren vast het gesprek van de dag in het dorp!
Voor het busavontuur hebben we het Oorlogsmuseum bezocht. Dit museum heeft een indrukwekkende fototentoonstelling over de Vietnamoorlog. Huiveringwekkende foto's, gemaakt tijdens en na de oorlog. Een aparte tentoonstelling ging over de gevolgen van Agent Orange. Dit is een gif dat tijdens de oorlog met liters tegelijk over de gewassen en wouden is gespoten als "ontbladeringsmiddel". Dit spul is zo giftig dat de kleinkinderen van de mensen die ermee in aanraking zijn geweest nog geboren worden met ernstige afwijkingen, ontbreken van ogen of ledematen, ernstige vergroeiingen en mentale beperkingen. Veel van de kinderen in het weeshuis hebben hier onder te lijden.
Je wordt er stil van; de wreedheden die mensen elkaar aan kunnen doen.
Ook op zondag zijn we de geschiedenis ingedoken met een bezoek aan de Cu Chi tunnels ten noorden van de stad. Tijdens de oorlog had de Vietcong in dit gebied een ondergronds gangenstelsel gegraven om hun guerrilla-technieken te gebruiken en als schuilplaats voor de dorpelingen.
Het bezoek begon met een propaganda film over de lokale strijders. Vietnam is namelijk een communistisch land en dat is dan ook af en toe te merken. Maar afgezien van het filmpje was het indrukwekkend om te zien wat de mensen met hun handen hebben aangelegd, 200 km aan tunnels tot drie niveaus diep.
Onderweg naar de tunnels stopten we ook nog bij de Grote Tempel van de Cao Dai. Een Vietnamees geloof dat seculiere en religieuze stromingen mengt. Om klokslag 12 werd er gebeden, wat betekend dat de gelovigen in witte gewaden een uur lang biddend in de tempel zitten, onder begeleiding van een meisjeskoortje dat onafgebroken zingt. Heel indrukwekkend!
Voordat het echter weekend was hebben we vrijdag nog geholpen bij de alleenstaande moeders of bijna moeders.
Over het algemeen waren het piepjonge moedertjes met hun baby.
Zo vertederend! 2 baby's waren min of meer achtergelaten door hun moeders en groeien daar voorlopig op.
Alles gebeurde weer zittend op de grond, spelen, knuffelen, flessen. Wij mochten ze ook heerlijk badderen (nou, niet zo ergonomisch als wij westerlingen gewend zijn) gewoon in een grote afwasbak, op de grond! En ze zijn enorm gemakkelijk, we mochten ze heerlijk knuffelen, ze keken of het goed ging en lieten ons heerlijk tutten met die kleine mensjes, echt super! Toen alle baby's sliepen hadden wij een heerlijke lunch met de single mum's. De "clown handpop" hebben we als cadeau achter gelaten, ze vonden 'm erg leuk. Er waren ook 2 grote kinderen, waaraan we een bellenblaas lieten zien, ze straalden en mochten er buiten mee spelen met Yvette! In de middag mochten we weer naar het weeshuis om de gehandicapte kindjes aandacht en eten te geven.
Na bijna een week in deze drukke stad, kunnen we inmiddels als volleerde burgers de drukke straten oversteken en zelf met de lokale stadsbussen naar het weeshuis. Nou ja volleerd, zaterdag dachten we zelf met de bus naar een waterpark te gaan. Helaas bleek de buslijn uit de reisgids inmiddels een ander eindstation te hebben. Na 1,5 uur in de bus en een lekke band later stonden we midden in een dorpje, geen waterpark, geen toeristen en geen bordjes, na een kort rondje zat er dan ook niets anders op om weer 1,5 uur terug te reizen. Voor de terug weg wilden we nog snel 2 bananen kopen, is hier niet zo gebruikelijk, want de Verkoopster snapte niet echt waarom we geen hele tros ( ongeveer 10 bananen) wilden haha, we waren vast het gesprek van de dag in het dorp!
Voor het busavontuur hebben we het Oorlogsmuseum bezocht. Dit museum heeft een indrukwekkende fototentoonstelling over de Vietnamoorlog. Huiveringwekkende foto's, gemaakt tijdens en na de oorlog. Een aparte tentoonstelling ging over de gevolgen van Agent Orange. Dit is een gif dat tijdens de oorlog met liters tegelijk over de gewassen en wouden is gespoten als "ontbladeringsmiddel". Dit spul is zo giftig dat de kleinkinderen van de mensen die ermee in aanraking zijn geweest nog geboren worden met ernstige afwijkingen, ontbreken van ogen of ledematen, ernstige vergroeiingen en mentale beperkingen. Veel van de kinderen in het weeshuis hebben hier onder te lijden.
Je wordt er stil van; de wreedheden die mensen elkaar aan kunnen doen.
Ook op zondag zijn we de geschiedenis ingedoken met een bezoek aan de Cu Chi tunnels ten noorden van de stad. Tijdens de oorlog had de Vietcong in dit gebied een ondergronds gangenstelsel gegraven om hun guerrilla-technieken te gebruiken en als schuilplaats voor de dorpelingen.
Het bezoek begon met een propaganda film over de lokale strijders. Vietnam is namelijk een communistisch land en dat is dan ook af en toe te merken. Maar afgezien van het filmpje was het indrukwekkend om te zien wat de mensen met hun handen hebben aangelegd, 200 km aan tunnels tot drie niveaus diep.
Onderweg naar de tunnels stopten we ook nog bij de Grote Tempel van de Cao Dai. Een Vietnamees geloof dat seculiere en religieuze stromingen mengt. Om klokslag 12 werd er gebeden, wat betekend dat de gelovigen in witte gewaden een uur lang biddend in de tempel zitten, onder begeleiding van een meisjeskoortje dat onafgebroken zingt. Heel indrukwekkend!
Voordat het echter weekend was hebben we vrijdag nog geholpen bij de alleenstaande moeders of bijna moeders.
Over het algemeen waren het piepjonge moedertjes met hun baby.
Zo vertederend! 2 baby's waren min of meer achtergelaten door hun moeders en groeien daar voorlopig op.
Alles gebeurde weer zittend op de grond, spelen, knuffelen, flessen. Wij mochten ze ook heerlijk badderen (nou, niet zo ergonomisch als wij westerlingen gewend zijn) gewoon in een grote afwasbak, op de grond! En ze zijn enorm gemakkelijk, we mochten ze heerlijk knuffelen, ze keken of het goed ging en lieten ons heerlijk tutten met die kleine mensjes, echt super! Toen alle baby's sliepen hadden wij een heerlijke lunch met de single mum's. De "clown handpop" hebben we als cadeau achter gelaten, ze vonden 'm erg leuk. Er waren ook 2 grote kinderen, waaraan we een bellenblaas lieten zien, ze straalden en mochten er buiten mee spelen met Yvette! In de middag mochten we weer naar het weeshuis om de gehandicapte kindjes aandacht en eten te geven.
-
30 Juli 2012 - 18:36
Chris En Frenny :
We hebben net jullie avonturen zitten lezen. Jeetje wat gaaf allemaal zeg.
Zo te lezen hebben jullie het ook prima naar jullie zin.
We kijken weer uit naar jullie volgende stukje.
Groetjes van Chris en Frenny -
30 Juli 2012 - 21:31
Yvonne En Rob:
Och wat had ik daar graag bij willen zijn, een beetje jaloers ben ik op jullie.Dat heerlijke getut en geknuffel met die kleintjes! Wat zijn wij dan rijk hier he?Zo veel mensen die van je houden en om je geven.Het geeft je wel te denken. Dank jullie wel voor het mooie verslag.
Liefs van ons, Yvonne en Rob -
30 Juli 2012 - 23:02
Joost:
Meiden van me, wat een belevenissen. Gewoon ontroerend om te lezen van die kinderen. Helemaal als je dan leest dat dit ook nog gevolgen zijn van de oorlog. Goed dat jullie liefde en aandacht aan ze kunnen en mogen geven. Geweldig dat ze je clown pop leuk vonden, heb je weer ruimte in je rugtas. En natuurlijk de bellenblaas, toch een succes om dit mee te nemen. Als ik allemaal lees, denk ik, wij gaan voorgoed daarheen om te helpen, maar jah.... Ik ben trots op jullie. Wel erg leuk dat jullie ook nu al vrije tijd hebben en dingen kunnen doen. Zo te lezen moet je een cursus volgen om je op straat te bewegen. En maar twee bananen kopen. Neem toch gewoon een tros, kan je weer van uitdelen. Nou meiden, geniet lekker verder de komende dagen. Ik kijk wel al uit naar jullie!! Heel veel liefs en dikke kussen voor jullie beiden. Liefs Joost/Pap -
31 Juli 2012 - 00:07
Malika:
whooooooooooooooooooooh, geweldig!!!! Karin hou je nog wat liefde over, voor onze peuters op de peuterspeelzaal?. Je bent een goed mens, te goed op deze wrede wereld waar iedereen mekaar pijn doet. Geniet en veel plezier met de lokale bevolking. -
31 Juli 2012 - 23:08
John :
Lieve Karin en Yvette,
Ik heb net de site door gekregen van Joost.
Wat een geweldige onderneming!
Wat betreft de kinderen dat is ontroerend, en wat zijn we dan rijk als die van ons gezond zijn!!!
Geef ze vooral die aandacht en knuffel en verwen ze lekker ik bem trots op jullie.
Dikke knuffel uit Maastrcht, ik blijf jullie volgen.
John -
01 Augustus 2012 - 10:45
Pap En Mam/opa Oma:
Lieve Karin en Yvette
Wat is het toch geweldig dat we jullie belevenissen zomaar kunnen volgen
Fijn dat jullie ook tijd hebben om iets van het land en de cultuur te zien.
Geniet maar van alles wat jullie beleven!
Liefs van ons beiden -
02 Augustus 2012 - 13:15
Elles:
Lieve Karin en Yvette,
Ben net aangehaakt :-) Wat een belevenissen!!! Indrukwekkend, intrigerend, echt een compleet andere wereld. En wij hier maar klagen dat het regent in de zomer... Daar zien jullie wel andere problemen!
Die man op de foto die tot z'n middel in de aarde staat: die was toch hopelijk niet echt, hè?!
En wat een prachtig gekleurde tempel! Daar wij toch nog een puntje aan zuigen, zeg. Misschien ns jullie indrukken inbrengen in de huisvestingsgroep :-)))
Lieve meiden, keep up the good work en zorg goed voor elkaar.
Liefs van Elles -
02 Augustus 2012 - 21:46
Edith :
Wat een moed en wat mooi wat jullie doen. Ik zou die kinderen ook zo graag knuffelen.
Ik begrijp ook, dat het heel wat creativiteit vergt om te reizen door dat land. Wat doen julie
Veel mooie ervaringen op en wat kan je zo'n verre cultuur op deze manier prachtig ondergaan! Wat een verrijking! Lieve groet, Ron en Edith -
03 Augustus 2012 - 07:25
Gerard:
he zusje en yvet
harstikke mooi bericht en veel mooie ervaringen
lg gerard -
05 Augustus 2012 - 13:41
Bas En Marijke:
Leuk om te lezen dat naast het vrijwilligerswerk jullie ook tijd hebben om saampjes het land te bekijken. Moet wel heel indrukwekkend zijn die cultuur daar, de geschiedenis en de kinderen in het weeshuis; dat ze zo blij kunnen zijn met bellenblaas geeft toch wel de verschillen aan.
Hoop dat jullie nog veel aandacht, liefde en knuffels aan de kinderen kunnen geven!
Liefs van ons,
Bas, Marijke en de kids
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
